Ճախարակ

Անց կացա՜ն…

Օրերս թըռան, ա՜նց կացա՜ն.

Ախ ու վախով, դարդերով

Սիրտըս կերա՜ն, ա՜նց կացա՜ն:

* * *

Վերջացա՜վ…

Կյանքս մաշվեց, վերջացա՜վ.

Ինչ հույս արի` փուչ էլավ,

Ինչ խնդություն` վերջը ցա՜վ:

* * *

Ու՞ր կորա՜ն…

Մոտիկներս ու՞ր կորա՜ն,

Ինչքան լացի, ձեն ածի`

Ձեն չտվին, լու՜ռ կորան:

* * *

Երկու դարի արանքում,

Երկու քարի արանքում,

Հոգնել եմ նոր ընկերի

Ու հին ցարի արանքում:

* * *

Քանի՜ մահ կա իմ սրտում,

Թափուր գահ կա իմ սրտում.

Չէ՞ դու էլ ես մահացու.-

Մահի ահ կա իմ սրտում:

* * *

Քանի՜ ձեռքից եմ վառվել,

Վառվել ու հուր եմ դառել,

Հուր եմ դառել, լույս տվել,

Լույս տալով եմ սպառվել:

* * *

Ինչքա՜ն ցավ եմ տեսել ես,

Նենգ ու դավ եմ տեսել ես,

Տարել, ներել ու սիրել,

Վատը` լավ եմ տեսել ես:

* * *

Հիմա բացե՜լ են հանդես

Երգիչները իմ անտես.

Ջա՜ն, հայրենի ծղրիդներ,

Ո՞վ է լսում հիմի ձեզ:

* * *

Հազար տարով, հազար դարով առաջ թե ետ, ի՜նչ կա որ.
Ես եղել եմ, կա՜մ, կլինեմ հար ու հավետ, ի՜նչ կա որ.
Հազար էսպես ձևեր փոխեմ, ձևը խաղ է անցավոր,
Ես միշտ հոգի, տիեզերքի մեծ հոգու հետ, ի՜նչ կա որ:

* * *

Հե՜յ ագահ մարդ, հե՜յ անգոհ մարդ, միտքդ երկար, կյանքդ կարճ,
Քանի՜ քանիսն անցնա քեզ պես, քեզնից առաջ, քո առաջ.
Ի՜նչ են տարել նրանք կյանքից, թե ինչ տանես դու քեզ հետ,
Խաղաղ անցի՛ր, ուրախ անցի՛ր երկու օրվան էս ճամփեդ: