Русский язык
Перевод
Вершина Какаваберда круглый год покрыта тучами. Зубчатые стены замка теряются в белых облачных глыбах, среди которых чернеют лишь одни высокие башни. Издали кажется, будто на их вершинах разгуливает стража, будто крепко закрыты железные ворота замка и будто кто—то вот—вот окликнет человека, поднимающегося по обрыву.
Կաքավաբերդի գլխին տարին բոլոր ամպ է նստում, բերդի ատամնաձև պարիսպները կորչում են սպիտակ ամպերի մեջ, միայն սևին են անում բարձր բուրգերը։ Հեռվից ավերակներ չեն երևում և այնպես է թվում, թե բուրգերի գլխին հսկում կա, գոց են ապարանքի երկաթե դռները, աշտարակի գլխից մեկը ահա ձայն է տալու քարափը բարձրացողին։
Но когда ветер рассеивает тучи и лохмотья облаков расплываются в воздухе, тогда вырисовываются наклонившаяся вершина башни и заросшие травой стены, наполовину ушедшие в землю. Нет никаких железных ворот, нет никакой стражи.
Իսկ երբ քամին ցրում է ամպերը, ձորերում հալվում են ամպի ծվենները, պարսպի վրա երևում են մացառներ, աշտարակի խոնարհված գլուխը և կիսով չափ հողի մեջ խրված պարիսպները։ Ո՛չ մի երկաթյա դուռ և ո՛չ մի պահակ աշտարակի գլխին։
В развалинах Какаваберда царит тишина. Только река Басут бушует в ущелье, шлифуя синий кварц своего узкого русла, и кажется, будто под ее белой пеной воюют тысячи волкодавов, грызущих свои железные цепи.
Լռություն կա Կաքավաբերդի ավերակներում։ Միայն ձորի մեջ աղմկում է Բասուտա գետը, քերում է ափերը և հղկում հունի կապույտ որձաքարը։ Իր նեղ հունի մեջ գալարվում է Բասուտա գետը, ասես նրա սպիտակ փրփուրի տակ ոռնում են հազար գամփռներ և կրծում քարե շղթաները։
Коршун и гриф свили себе гнезда на стенах. Едва заслышав звуки шагов, они с криком и шумом вылетают из своих гнезд и начинают кружиться над верхушкой замка. За ними поднимается горный орел. Его клюв—кривая сабля, когти—остроконечные пики, а перья—точно стальной панцирь.
Պարիսպների գլխին բույն են դրել ցինը և անգղը։ Հենց որ բերդի պարիսպների տակ ոտնաձայն է լսվում, նրանք կռնչյունով աղմկում են, թռչում են բներից և ահարկու պտույտներ անում բերդի կատարին։ Ապա բարձրանում է քարե արծիվը, կտուցը կեռ թուր, մագիլները՝ սրածայր նիզակներ, փետուրները որպես պողպատե զրահ։
Единственный цветок Какаваберда — альпийская фиалка, цветок пурпурного цвета, со стеблем красным, как ножки куропатки. Альпийская фиалка цветет под развалинами, возле камней. Когда тучи опускаются на мрачные стены замка, фиалка сгибает стебель и склоняет голову на нагретый солнцем камень. Пестрому жучку, купающемуся в цветочной пыли, фиалка кажется качелями, а мир — багряным цветком.
Կաքավաբերդի բարձունքի միակ ծաղիկը ալպիական մանուշակն է, ցողունը կաքավի ոտքի պես կարմիր, ծաղիկը ծիրանի գույն։ Քարի մոտ է բսնում ալպիական մանուշակը, պարիսպների տակ։ Արևից քարերը տաքանում են, և երբ ամպերը ծածկում են քար ու պարիսպ, մանուշակը թեքվում է, գլուխը հենում քարին։ Ծաղկափոշու մեջ թաթախված գունավոր բզեզին մանուշակը ճոճք է թվում, աշխարհը՝ ծիրանագույն բուրաստան։
Продолжите тексты
Утро 31 декабря. Каждый год в этот день я жду чуда. Вы думаете, что это смешно и глупо, может быть. Но я вам расскажу одну историю…Жила-была одна девочка. Когда она была маленькая, она потерялась. И с тех пор она жила со своим котёнком. Однажды она пошла в город и увидела, что люди покупают ёлки для дома. И она спросила у одного прохожего: - А почему вы берёте ёлку в дом? А человек сказал: - Потому что скоро Новый год. У девочки было немного денег и она купила ёлку. А игрушки... игрушки не смогла купить. Девочка взяла ёлку и пошла домой. Она загадала желания и уснула.Ровно в 12 ночи она вдруг проснулась: о чудо- сбылась её мечта, рядом с ёлкой сидели ee мама и папа. Они нашли её.
Что умеет компьютер
Դժվար է պատկերացնել ժամանակակից մարդու կյանքը առանց համակարգչի: Համակարգիչները գիտեն ամեն ինչ. գրել, նկարել, ստեղծագործել բանաստեղծություններ և երգեր, խաղալ շախմատ… Նրանք օգնում են մարդկանց աշխատավայրում, կրդության և հանգստի ժամանակ: Ինժիներները նրանց օգնությամբ գծագրում են քանդակներ, գրողները գրում են գրքեր, երաժշտահանները- երգեր, առևտրականները իրենց գործերն են վարում, գիտնականները հավաքում և մշակում ինֆորմացիան: Որքան է պետք համակարգիչը դասերի ժամանակ! Հատուկ ծրագրերը օգնում են ձեզ ուսումնասիրել օտար լեզուներ, մաթեմատիկա, ֆիզիկա: Խելացի համակարգիչը գտնում է ձեր սխալը և առաջարկում ճիշտ պատասխանը, թարքմանում է տեքստ և օգնում գրել շարադրություն: Նրա օգնությամբ դուք կարող եք լսել երաժտություն, նայել սիրած ֆիլմը և կարդալ գիրք: Իսկ եթե մտնել Ինտեռնետային ցանց, կարող եք տեսնել ամեն ինչ, ինչ որ ձեզ հետաքրքրում է, ուղղարկել նամակ կամ նկար ուրիշին, լսել նրա ձայնը և անգամ տեսնել նրան:
Велосипедная станция
Сегодня я пошла на встречу с Анаит Бахшяном и А. Блеяном. Мы обсудили велосипедную станцию. Там, где останавливается 71-ый маршрут, будет велосепедная станция.<<Food>>машины будут удаляет с парковки магазине. Юри Бахчяне именей в огороде будет озеленине и забор для предотвращения машиных средств. Кроме того, через Юри Бахчяне огороде учебнки Школа-сад может пойди школа велосипедом. Будет очищенный школа рядом с мусором.
Այսօր ես գնացել էի հանդիպման Անահիտ Բախշյանի և Աշոտ Բլեյանի հետ: Մենք քննարկեցինք հեծանվականգառի մասին: Այնտեղ, որտեղ կանգնում են 71 համարի երթուղայինները, լինելու է հեծանիվի կանգառ: «Food» խանութի դիմացի մեքնաներին հեռացնելու են այնտեղից: Յուրի Բախշյանի անվան այգում կլինի կանչապատում և ցանկապատ՝ մեքենաների մուտքը արգելելու համար: Բացի դրանից Յուրի Բախշյանի այգու միջով Դպրոց-պարտեզի սովորողները կարող են դպրոց գնալ հեծանիվներով: Կմաքրվի դպրոցի կողքի աղբը:
Нищий и Счастье
Однажды вечером нищий возвращался к себе домой. Проклиная свою судьбу, он горько жаловался:
— Счастье… Где оно, Счастье?
Судьба захотела, чтобы Счастье откликнулось и пришло послушать его жалобы. И вот, едва лишь нищий произнес эти слова, Счастье схватило его за руку и сказало:
— Иди ко мне. Не бойся. Я — твое Счастье.
Счастье подняло его в воздух и унесло далеко-далеко; потом оно опустило его у входа в пещеру и промолвило:
— Там, внутри пещеры, скрыты все сокровища мира. Спустись и возьми себе, что захочешь. Но не бери слишком много, чтобы ты смог дотащить сокровища до дому. Дорога предстоит длинная и трудная, и ты пойдешь один, без попутчика. Если уронишь сокровища на землю, навсегда потеряешь их. Будь мудрым и не жадничай.
Так сказало Счастье и скрылось. Нищий спустился в пещеру, и у него разбежались глаза от множества сокровищ и драгоценных камней. Он начал хватать самые красивые и наполнять ими свой мешок. Через час он вышел из пещеры, неся на плечах тяжелый мешок с сокровищами.
Մի անգամ երեկոյան աղքատը վերադառնում էր իր տուն: Անիծելով իր ճակատագիրը, նա բարձր բողոքում էր.
-Երջանգություն … Որտեղ է նա, երջանկությունը?
Ճակատագիրը ցանկացավ, որ երջանկությունը արձագանքի և գա լսի նրա բողոքը. Եվ ահա, երբ աղքատը արտահայտեց այդ բառերը, երջակությունը բռնեց նրա ձեռքը և ասաց.
-Արի ինձ մոտ: Մի վախեցիր. Ես քո երջանկությունն եմ:
Երջանկությունը հանեց նրան օդ և տարավ հեռու-հեռու, հետօ նա իջեցրեց քարանձավի մուտքի մոտ և ասաց.
-Այնտեղ,քարանձավի մեջ պահված է աշխարհի ամբողջ գանձերը: Իջիր և վերձրու այն ինչ կամենում ես: Բայց շատ մի վերձրու, որպեսզի կարողանաս մինչև տուն տանես: Ճանապարհը երկար և դժվար է լինելու և դու մենակ ես գնալու, առանձ ընկերակցության: Եթե հանկարծակի գցես ձեռքիցդ, ընդմիշտ կկորցնես նրանց: Եղիր իմաստուն և ժլատություն չանես:
Այդպես ասաց երջանկությունը և չքվեց: Աղքտը իջավ քարանձավ և աչքերը խլուխը թռան բազմատեսակ գանձերից և թանգարժեք քարերից: Նա սկսեց վերցնել ամենաթագարժեք իրերը և այդպես լցվեց պարկը: Մեկ ժամից նա դուրս եկավ քարանձավից, ուսերին տանելով գանձերով լցված ծանր պարկը:
Իրականություն
Ճամփի եզրին մի չորացած ծառի բուն էր կանգնած: Գիշերվա մթության մեջ ճամփով մի գող անցավ, վախեցավ.ծառի բունը նրան ոստիկան թվաց: Հետո մի սիրահարված տղա անցավ, սիրտը թրթռաց. կարծեց`սիրած աղջիկն է կանգնած: Հեքիաթների սյուժեներից սարսափած երեխան ծառը ուրվականի տեղ դրեց ու լաց եղավ: Բայց բոլոր դեպքերում էլ ծառը նույն ծառն էր: Աշխարհը մեզ թվում է այնպիսին, ինչպիսին մենք ինքներս ենք:
Действительность
На обочине дороге стоял высохший пень. Темной ночую по дороге проходил вор, испугался: пень показался ему милиционером. Потом проходил влюбленной, сердца вздрогнула: показалась - любимая девочка стоит. От сюжетов сказок испуганнее ребёнку дерево показалось призраком и он заплакал. Но дерево остовалос дерево. Мир нам кажется таким, каким мы его видим.